بهار نو سال ۱۳۸۷ مبارک (به زبان مازندرانی)

بهار نو (سال نو مبارک) بهار بمو وه سبزه سو گل سبزه سر بیته الو سال بهییه هشتاد و هفت برکت و روزی دارنه مشت سفره پر هسه چه شلوغ شیرنی و گل،خنده و ذوق قرآن نمای سفره هه شمع با صفای سفره هه مرغنه رنگا رنگ دره سکه طلایی رنگ دره شادی وچونه هسه مشت دتا جیب عیدی دره مشت هفت تا سین اونجه رج بهی سرخه سه اونجه رج بهی سلام برار سلام خواخر سلامت باشی تا آخر عیدی تره موارکوا مه منزل هدایی صفا عمره دراز دارین شما پر برکت باشه سال و ما ناراتی اونجه بونه رد شونه بیرون دشمنی ،بد گد اونجه بونه محترم کچیک میونه دارنه نرم ساز و صدا انه مه گوش چکه سما انه مه گوش بلبل چه خش خونه بهار هی پش به پش خونه بهار پیغومچی ی بهار بونه شادی دو چند هزار بونه گل سبزه ره سوار بونه قشنگی ی بهار بونه بهار ماه الان چه جور عید قدیمی ها چه جور شاید گنی کو قدیما تازه بهی نو و نوا مدل رب زندی برار خارجی گپ زندی برار کئی پلاره یاد نکن دولبه کلاره یاد نکن شلوار لی تنگ پوشنی ایمونه دل ره کوشنی جواب سر بالا دنی کد و گچیکی ره وا دنی قدیمای سختی ره ته اونای بدبختی ره ته اتا لحظه شه یاد بیار اون کتاباره بی بیار نا که قدیما چی چی اه زرک و چفا چی چی اه اسا بونه یاد هکنی قدیماره شاد هکنی الان بمو ظبط و سی دی زبونه مازرون چی تی بورده فراموش بهییه فارسی بتن خوش بهییه بوم اسا از قدیما از آدمای با وفا هنیش بینه رواق سر خسه بینه شه کار سر تازه چایی افتاب کل بهار بینه زمینا کل ورزای پشت چو و ازال لپر و تیل کتنه چال بچی پلاره خردنه زنده بینا ای مردنه گد وشون وه کد خدا پول و زمین کرده سیوا بیچارون هی کار کردنه بینج کیسه بار کردنه ناماشونا خسه بینه مله میون دسه بینه سمباره بن پلی بینه مشغوله لینگه تلی بینه تش کله سر زرک پلا مشغول بینه قند و پلا تازه کره قد کتنه تیسابه راره متنه زمین زوهه تازه وجین دسه جمی کاره بوین کمر دلا تب تب عرق مرزه بالا لامبوس ورق عیدی بیهه کرسی سر خردنی دیه سر به سر گل رنگارنگ روخنه لو از دییا ری هی دانه بو نداشتنه این راحتی این زندگی ی پاکتی شیرنی ی جور با جور کوهه سفره غذای پور کوهه بهار امو وه خش صدا دار داهه تن ره اسبه لا ساده بیهه چه با صفا اینجه اونجه کتنه را سلام علیک و روبوسی نداشتنه رودر باسی نوروز خونه صدا امو سرنا چی ی همرا امو خنه بینه یک در اتاق هم گلی بیهه هم رواق گل و گوئی کردنه رنگ همسایه ره کردنه ونگ شسنه لالوت و لباس خرید شینه با التماس هر چی بوم از قدیما کم بتمه من به خدا طاهری شعر دارنه زیاد هیچ وقت نکنده شعره یاد *** تقدیم به همه آنهایی که این شعر را می خوانند و سعی می کنند به یک طریقی یاد قدیمی ها و آنهایی که بودند و حالا نیستند و این همه ثروت خدایی را به ما تقدیم کردند را زنده کنند و اکنون ما با توجه به پیشرفت زندگی و صنعتی بودن آن را به نحو احسن استفاده نمی کنیم و حتی اجازه نمی دهیم کسی به ما لقب روستایی بدهد ، پس بیاییم دست در دست هم بدهیم تا بتوانیم به آبادانی روستا و شهرمان گام برداریم و در پایان ممنون می شوم نظرات کارساز شما در باره شعرهایم در وبلاگهایم به آدرس زیر بدانم. صفا باشد چمن با گل بروید زمینم یاسمن سنبل بروید مرا حالا بهارم آشنا کرد مبادا ساز بی بلبل بروید *** نوپا