تقدیم به اونهایی که در بد ترین شرایط با زیبا ترین روش زندگی کردند و برای نسل امروزی سرمایه های زیادی به یادگار گذاشتند و خود رفتند . در آن زمان روستا از جاده های فعلی برخوردار نبود و برای رفتن به شهر بایستی از گل ها و مسیرهای میانبر استفاده می کردند و گاهی اوقات به تاریکی شب برخورد می کردند . پس برحسب وظیفه این شعر را تقدیم می کنم به همه پیر مردان و پیر زنان روستا: (یادشان گرامی باد )
تره یاد اینه؟
Tere yad eneh
اون زمون وشنا بیتیم تسابه لینگ راهی بینه
تره یاد اینه؟
On zamon veshna bitim tesabe ling rahi bine
tere yad eneh?
صواحی راه کتنه موزیکتی چاشت گدر قراری بینه
تره یاد اینه؟
Sevahi ra katene moziketi chasht geder gherari bineh
Tere yad eneh?