بهار بمو بهاره ...

بهار بمو بهاره ...

بِهار بِمو هَلی دار عاروس بَیِه

گُل وِنه لینگه رَجه پابوس بَیِه

بِلبِل خونه  لِتکادِله  لوس بَیِه

کَنگِلی پاپِلی یِ جا دوس بَیِه

خَنده خِشی دَره که دِل خِش باشه

خِدا نَکِنه دِلی ناخِش باشه

گَت وِنه کِچیکونه سِه پِش باشه

دِل وِنه دِله سامونی چِش باشه

لَج نَکِن و شِه اوقاته  تَل نَکِن

زندگی وَر اَنده تو کَل کَل نَکِن

شِه سَرنِوشته بیخودی وَل نَکِن

بیسا  دِلونه هِی  مُسَلسَل نَکِن

بِهاره ما  اِمسال مِوارِک  باشه

تِه زندگی خِجیر و خارِک باشه

خنده فِراوون مِیونه تِک باشه

اَتخَله پول ته مشته قولِک باشه

لِتکا دِله  پاپِلی  واری  باشیم

بالِ ماسِ هِئی  و یاری باشیم

دِشمِنه جا هَمِش فِراری باشیم

تینارِ آدِمِ  قِـراری  باشیم

عُمرِ آدِم شَمع واری توم بونه

خِدابیامِرزی یاد  و  نوم بونه

جانِ خِدا هَچی بَویم گوش دِنه

اَتا ره دَروازه ،  اَتا لوش دِنه

دِنیاره  اینجوری  بِنا  هَکِرده

بِهشت و جَندِم ره جِدا هَکِرده

الهی که هَمِتایی خِش باشیم

خِدانیاره روزی ناخِش باشیم

بِهار اِنه ، بِهار شونه ، یاد نَکِن

دِلی که دِل تنگِ وِره شاد هَکِن

چَنده مِزه دارنه هِئی جَم بَویم

خِدا  نَکِنه  که  اَتا کَم  بَویم

طاهری نوبِهاره شِعر بِساته

خار خاره گَپِ دِل دِله هِپاته

(شمه سلامتی و دلخشی مه دل ارمون)

شاعر :میرحمزه طاهری هریکنده ای نوپا