تیناری (تنهایی) شعر مازندرانی تبری

تیناری …
(شعر مازندرانی تبری)

انده ونگ هدامه هیچکی مه ورتا اسا نمو
انده گوش بکشیمه مـه دوره ور صدا نمو

گــوم بهیمه من خدا خلتـومه کـه تینارمه
لــوج بهیمه درسی ، دیـاری ونگه وا نمو

چشــه اسری کـلنه نــم نـم وارشه واری
برمه شیرهکرده و مه حال نخاره جا نمو

غصه تپ بزو مره ، بال چنگلی ره ماسنه
درد خلـوهه زندگی ، مه سرخنه صفــا نمو

اینجه نا صحـرا دره نا گـالشونه ونگه وا
هچـــی پنجـــه بـزومه ، چمـره للــوا نمو

گنی تقــدیر منه ! تا کی ونــه درد بکشم
مه کـار و بار زندگی همش کــه اشتبا نمو

اسا ونگ کمبه خدا وه هسه دسه ماسنه
مه نفس با وه رجه ، دل ونه جا جدا نمو

اتی تب زمبی اما راحاتی ره شه زندگی
نمبه شه درد دلـه گمبــه مـه سر بلا نمو

مه حواس گوم بهییه هیچکسه نشناسه وه
شاید دلتنگه ته سه ، مه ور ملـه ملا نمو

انـده شعـر بساتمـه ورق ورق بیـه کتاب
آخه سرنوشت مه وراتا پریک وه را نمو

پیر بهیمه مـه سر مــی درسی اسبه بیه
مه دل بد کنده چمر هنتا خـاره صدا نمو

طاهری ی دل همش روش کشنه اتخله شعر
ونـه لب زمزمه دائم بجــز اون خــدا نمو

شاعر: میر حمزه طاهری هریکنده ای نوپا