وَرفِ روز (در روز برفی و باصفا تقدیم به نگاه زیبایتان) ...

وَرفِ روز (در روز برفی و باصفا تقدیم به نگاه زیبایتان) ...

 (شعر مازندرانی تبری یا ترجمه فارسی)

وَرف که اِنه ، خنده تِکِ رو بونه

چاچ و لِت و لِتکا اِسبه سو بونه

ویشه عاروس بَیِه سِما کِنده وِ

چِلچِلا پیغوم دِنه سال نو بونه

برگردان فارسی

با بارش برف لب ها پر از خنده و شادی است و خانه و باغ سفید پوش می شود.

صحرا با لباس عروسش می رقصد و شادی می کند و چلچله خبر آمدن بهار را می دهد.

وَرف: برف

اِنه: می آید

تِک رو بونه: به روی لب می آید

چاچ: پوشش سقف خانه های قدیمی

لِت و لِتکا: باغ و باغچه

اِسبه سو: روشنی سفید

ویشه: صحرا

سِما کِنده: می رقصد

چِلچِلا: چلچله

پیغوم: خبر

شاعر: میرحمزه طاهری هریکنده ای نوپا